किती सांगायचं मला (भाग 28)

तुषार वेळेवरच घरी पोहोचला.... घरी येता येता नलिनीची छोटीसी  का होईना भेट झाली होती... त्यामुळे तो सुखावला 😍होता... 

तुषार, नलिनी आणि समायरा तिघेही आपापल्या परीने आनंदी झाले होते.... 

तितक्यात तुषारचा फोन खणखणला.... 

तुषार ने फोन बघितला, आशिष !! याला कशीकाय माझी आठवण झाली... काही घोळ तर नाही झाला ना.... असा विचार करत तुषारने फोन उचलला.... 

आशिष : हॅलो तुषार !!

तुषार : बोल आशिष... 

आशिष : तू app सॉफ्टवेअर तयार करायचं म्हणत होता ना... 

तुषार :हो... 

आशिष : ते आपल्याला लवकरात लवकर चालू करता येईल का?? 

तुषार : हो चालेल ना... मी उद्याच माहिती काढतो.... 

आशिष :तसं नाही... मला या दोन दिवसात हे काम सुरु करायचं आहे.... 

तुषार : बापरे 😳 दोन दिवसात??  इतक्या लवकर आपल्याला कोण developer मिळणार?? 

आशिष : म्हणून तर मी फोनवर बोलत आहे.... नाहीतर उद्या ऑफिसला बोललो असतो.... 

तुषार : बरं बघतो कुणी भेटतं का ते?? तसं नलिनीचं नाव तुषारच्या डोक्यात आलं होतं... पण आशिषचा आणि दिवाकरचा स्वभाव बघता नकोच.... पुन्हा तिला कश्यात अडकावयला कमी करणार नाही..... असे नानाविध प्रश्न तुषारच्या डोक्यात चमकून गेले होते.... 

आशिष : चल, ठेवतो फोन, उद्या ऑफिसला भेटू....तो पर्यंत एखादा तरी app devoloper बघ.... मग मी बाकीचे त्याच्याशी  बोलेन....

तुषार : ठीक आहे.... 

आशिषला इतकी घाई का झाली आहे??  एका रात्रीतून मी कुठला developer शोधू??  आशिषचा काय स्वार्थ आहे यात.... तुषार विचार🤔 करू लागला..... अरे हो मार्थाचा मुलगा काय त्याचं नाव.... सुहास.... तो बरोबर दोन दिवसांनी येणार.... म्हणजे या दोन दिवसाच्या आत काही घबाड मिळतं का ते बघणार...... तुषारला एक एक गोष्टीचा संदर्भ लागत होता...... 

आता तर नलिनीच आपल्या ऑफिसचं app सॉफ्टवेअर तयार करणार पण बरोबर दोन दिवसानंतर 😇 बस्स फक्त दोन दिवस या आशिषचा टाईमपास व्हावा..... पण तरी आपण हा अंदाज बांधत आहोत.... त्या सुहासला आपल्या कंपनीत काहीच इंटरेस्ट नसला तर... 

कितीही काहीही झालं तर नलिनी कश्यात अडकली नाही पाहीजे...असा विचार करत करत तुषारला झोप लागली....

समायरा थोडी रिलॅक्स झाल्याने जरा उशीराच उठली.... 

अमोघ : अगं समुताई !!मला जरा पाचशे रुपये मिळतील का?? मला एक पुस्तक घ्यायचं आहे 

समायरा : हो... त्या पर्स 👜मधून घे ना... पर्सकडे बोट दाखवत समायरा म्हणाली.... 

अमोघ : अगं ताई माझ्या हातात 🎒बॅग आहे आणि मी शूज👞👞 घातलेले आहेत.... तू दे ना.... 

समायराची आई : थांब मी देते... म्हणून समायराच्या पर्स कडे गेली.... 

समायरा काही लक्षात येऊन ती पर्स पर्यंत पोहोचेपर्यंत पर्समधील मंगळसूत्र समायराच्या आईच्या हातात लागले.... 

मंगळसूत्र आणि समुच्या पर्समध्ये.... ते बघून समूच्या आईचे एकदम हातपायच गळून गेले.... 

तितक्यात समायराने तिच्या आईच्या हातातील पर्स घेतली आणि त्यातून 500 रुपयाची नोट काढून अमोघला दिली.... 

 समायरा खरं तर आतून खूप घाबरली होती.... एकदम कावरी बावरी झाली होती.... पण पर्स👜 कडे बघून तीने शिताफीने आपले चेहऱ्यावरचे भाव बदलले.... 

अमोघलाही ते मंगळसूत्र 📿बघून टेन्शन आलं होतं..... तो स्वतःला दोष द्यायला लागला होता.... आपण पैसे घेतले असते तर बिघडलं असतं का?? आता भोगा... जाऊदे ताई काय उत्तर देते ते बघू.... म्हणून अमोघ तिथेच थांबला होता....

समायराची आई : समु बेटा!! हे काय आहे?? 📿आणि तुझ्याकडे कसंकाय??

समायरा : अगं आई !! हे मंगळसूत्र नलीनीने घेतलं होतं... पण गरबडीत माझ्याकडे विसरली वाटतं.... 

 नलिनीने आताच एक app च प्रोजेक्ट पूर्ण केलं.... त्यात तिला भरपूर पैसे मिळाले.... तीला तिच्या आईला एक सोन्याचं मंगळसूत्र बनवायचं आहे.... तिला हे साध्या मंगळसूत्राचं नाजूक डिझाईन आवडलं होतं... 

ते सोनाराला द्यायचं आहे... उद्या आम्ही पुन्हा भेटणार आहोत तेव्हा हे ती त्या सोनाराला देईल.... 

अविचाराने शक्तिहीन झालेल्या हातापायात पून्हा बळ आलं आणि समायराच्या आईने "किती गुणी गं माझ्या पोरी "असं म्हणत कौतुकाची थाप मारली.. 

समायरा मात्र तोंड फिरवून तीचे अश्रू लपवण्याचा प्रयत्न करू लागली.... मनात म्हणत होती.... आई !!माझी लायकी नाहीये तुझे हे कौतुक ऐकण्याची.....

देवा एक खोटं बोललं तर मला किती खोटं बोलावं लागत आहे... अजून किती खोटं बोलावं लागणार?? बघितलंस ना किती विश्वास आहे आईचा माझ्यावर.... का हे पाप माझ्या हातून घडत आहे?? समायरा मनातल्या मनात विचार करत होती.... 

अमोघ : येतो आई, असं म्हणून जोरात आवाज दिला.... 

तोच समायराने तीची नजर वर उचलली.... 

काळजी करू नको... सर्वकाही ठीक होईल असं अमोघने समायराला खुणावलं आणि तिथून निघून गेला..... 

समायराची आई : समु बेटा !! आज ऑफिस नाही का??आज  फारच निवांत चालू आहे 

ते ऐकून समायरा एकदम भानावर आली.... बापरे पावणे आठ होऊन गेले... चल आई लवकर आवरून घेते मी असं म्हणत बाथरूम कडे पळाली...

तुषार आणि समायरा बस स्टॉप वर एकदम वेळेवरच पोहोचले...समायराने स्कार्फ बांधला होता..... तरी तिच्या डोळ्यावरून समायराचे काहीतरी बिनसलेय हे तुषारच्या लक्षात यायला वेळ लागला नाही..... 

तिचं ते रूप पाहून तुषार आपोआपच शांत राहिला.... 

ऑफिसला गेल्यावर दोघांचेही बायोमेट्रिक उपस्थिती दिली...आणि दोघेही आपल्या केबिन मध्ये गेले.... 

समायराचे डोळे रडून रडून सुजल्यासारखे दिसत होते... 

तुषार :काय झालं आहे समायरा?? तूझी तब्येत ठीक नाही का??  इतकी उदास का दिसत आहॆस?? 

समायरा : तुषार !!  मला ही नौकरी सोडून द्यावीशी वाटत आहे?? 

तुषार : 😳 काय?? अगं पण का?? तूझ्या घराचा आर्थिक प्रॉब्लेम मिटला ना.... अमोघ ची फीस पण भरली..... 

समायरा : हो ना.... त्याच्यामुळेच मी असे काही पाऊल उचलत नाहीये.... पण आज माझ्या आईच्या हाताला  मंगळसूत्र लागलं.... आणि मला अजून एक खोटी स्टोरी तयार करावी लागली.... 

तुषार :हे बघ समायरा !! आपला हेतू वाईट आहे का?? 

समायरा : नाही... 

तुषार :आपल्या या वागण्यामुळे कुणाचं नुकसान होत आहे का?? 

समायरा : नाही.... 

तितक्यात दोघांनाही आशिषची चाहूल लागली.... दोघेही सावध झाले... 

आशिष : तुषार !! काही माहिती मिळाली का?? 

तुषार : नाही सर !अजून तरी नाही.... पण तूम्ही मला आजचा दिवस द्या... मी संध्याकाळी नक्की सांगतो...तसं तुम्हीही शोध चालू ठेवा.... 

आशिष : ठीक आहे मी अजून माझ्या सासऱ्यांना.. दिवाकररावांना देखील कामाला लावतो.... आज कुठल्याही हालतीमध्ये आपल्याला app developer मिळायलाच हवा.... 

समायरा : app developer??  

तितक्यात तुषारने डोळे मोठे केले... आणि डोळ्यांनीच नाही असं खुणावलं... 

समायरा शांत झाली..... 

आशिष : हो app developer असेल तर सांगा..... 

समायरा आणि तुषार : हो... 

आशिष तिथून निघून गेला.... 

तुषार : समायरा !! बरं झालं तू नलिनीचं नाव घेतलं नाहीस... 

तूला कुणी सांगितलं की,  मी नलिनीचं नाव घेणार होते ते... 🙄 समायरा फिरकी घेण्याच्या सुरात म्हणाली..... 

तुषार : म्हणजे तुला अजून दुसरा कुणी developer सांगायचा होता का??

समायरा : तसं तर नलिनीचं नाव घ्यायचं होतं... पण आशिषच्या कपटी स्वभावामुळे पण नको वाटले आणि तू सुद्धा खुणावलं होतं ना.... 

तुषार : बरं समायरा !! आपल्या ऑफिसमध्ये नलिनी करेल का?? 

सामायरा : ती आता रिकामीच आहे....पण कशाला?? 

तुषार :तूला माहीती आहे का समायरा?? आशिष कश्यामुळे घाई करतोय... 

समायरा : मला काही कल्पना नाही.... 

तुषार : अगं मार्थाचा मुलगा येणार आहे... त्या आधी चांगला हात मारायचा प्लॅन असेल....

समायरा : अच्छा.... पण दोन दिवसात तरी ते कसं शक्य आहे??

तुषार : अगं समायरा व्यवहारात अडकवून टाकायचं अजून काय?? मग बाकीचं नंतर बघता येईल.... असा विचार तो करत असावा... 

तो सुहास आल्यानंतर त्याला सेटल होईपर्यंत यांचं काम झालेलं असेल.... 

समायरा : मग तू आता काय विचार केला आहॆस.....

तुषार : बस्स हे दोन दिवस वैऱ्याचे आहेत.... त्याच्यानंतर आपली नलिनी जॉईन करू शकेल... 

समायरा : आपली नलिनी😉 की माझी खास मैत्रीण नलिनी 😜

 तुषार : तेच ते गं... तूझी खास मैत्रीण... समायरा नलीनीला एकदा फोन लाऊन विचार ना ती इच्छुक आहे का? ते.... 

क्रमश :

भाग 29 वाचण्यासाठी निळ्या line वर क्लिक करा 👇

किती सांगायचं मला (भाग 29)

नियमित वाचनासाठी E-mail टाकून सदस्यता घ्या 

कथा आवडल्यास like करून comment करा. 

अजून नवनवीन कथा वाचण्यासाठी या वेबसाईट ला फॉलो करा 

प्रकाशनाचे आणि वितरणाचे हक्क लेखिकेकडे राखीव 

©® डॉ. सुजाता कुटे 

 

.