किती सांगायचं मला (भाग 30)

ऑफिसमध्ये आज एकदम उत्साहाचे वातावरण होते... कारणच तसे होते.... मार्थाचा मुलगा सुहास अमेरिकेहून भारतात येणार होता....सगळीकडे तीच चर्चा चालू होती.... 

रजनी :आता सुहास आपल्या ऑफिसला जॉईन होणार का??  

प्रदीप : सर्व काही त्याच्या मनावर आहे.... बडे लोग, बडी बाते..... आपण काहीच अंदाज लावू शकत नाही.... 

दिवाकर : मी तर एकदम अल्लड सुहास पाहिलेला आता जरा मॅचुअर झाला असेल..... 

आशिष : आज तर कुणाचाच कामाचा मूड दिसत नाही....आज सुहास काही ऑफिसला थोडीच येणार.... आजचा दिवस तर त्याचा जेटलॅग मध्येच जाईल..... 

आशिष : दिवाकरला हळूच... मी आज  त्या मुलीला बोलावले आहे.... अकरा वाजता येणार आहे... ....

दिवाकर : गुड, चला म्हणजे हे एक तरी काम मार्गी लागेल.... 

एक वाजत आला होता सगळेजण आपापल्या कामात व्यग्र होते... तितक्यात नलिनी समायरा आणि तुषारची केबिन शोधत आली.... 

नलिनी :येऊ का आत?? 

नलिनीचा आवाज ऐकून लॅपटॉप वर असलेल्या दोघांच्याही नजरा दरवाजाकडे वळाल्या.... 

समायरा : नलिनी तू !!

नलिनी :आता मी रोजच इथे असणार?? 

समायरा : म्हणजे?? 

नलिनी : अगं मी तुमच्या ऑफिसची app सॉफ्टवेअर developing चं काम घेतलं आहे.... आताच मी जॉईन करून येत आहे.... 

तुषार : काय 😳?? 

समायरा : अगं नलिनी आज नाही उद्या जॉईन..... 

तुषार समायराची गोष्ट तोडून... नलिनी अभिनंदन... पण आता तू पटकन केबिनच्या बाहेर जा.... आणि एक गोष्ट लक्षात ठेव की आपण एकमेकांना ओळखत नाहीये.... 

समायरासुद्धा... प्लीज इथून निघ आता.... आपण संध्याकाळी भेटून या विषयावर बोलू...... 

तुषारच्या या वागण्याने समायरा गोंधळून गेली.... 

नलिनी तुषार आणि समायराच्या केबिन मधून बाहेर पडत असताना आशिषने पाहिलं... आणि नलिनीला टोकलं.... 

आशिष : नलिनी तू तिकडे काय करत आहॆस.... 

काय उत्तर द्यायचे असा नलिनी विचार करत असतानाच तुषार बाहेर आला.... 

तुषार : आशिष !! मला वाटलं की नवीन कस्टमर आहे... म्हणून मीच तीला आवाज दिला होता.... पण तीने सांगितलं की ती कस्टमर नाही app developer आहे.... 

ठीक आहे,  ठीक आहे आम्ही आता तीला फायनल केलं आहे... आशिष जरा करडया आवाजात म्हणाला..... 

तुषार : ग्रेट, आशिष you did it....

 हं, i am always great... आशिष कुत्सितपणे 😏 म्हणाला.....

तुषार : yes, congratulations..... 

असं म्हणून तुषार त्याच्या जागेवर येऊन बसला.... 

तुषार : समायरा !! आशिष आणि दिवाकर यांना नक्कीच माझा संशय आला आहे..... 

समायरा : तूला असं का वाटतं?? 

तुषार : हे बघ मी यांना काल पाच developer शोधून दिले.... पण तू किंवा मी नलिनीबद्दल एक शब्दही बोललो नाही.... आणि या दोघांनाही आपली आणि नलिनीची ओळख आहे हे माहीती नसावं कदाचीत.... म्हणून त्यानी तीला हायर केलं..... तेही आपल्याला कसलीही कल्पना न देता..... 

समायरा :अरे बापरे 😱 मग तर आता सगळंच अवघड आहे.... 

तुषार : नलिनीसोबत यांनी काय डील केलं काय माहीती.... तूम्ही मूली ना थोड्याश्या मूर्ख असतात 😠... पटकन कुणावर विश्वास ठेवतात.... 

समायरा :काय म्हणालास?? माहिती तूम्ही पुरुष कसे असता ते.... नुसतं फसवेगिरी करता.... अन तुमच्यात पुरुषी अहंकार तर ठासून भरलेला असतो 😏

तुषार: समायरा!! dont take it personally😠... तूला कळतंय का??  बरं जाऊदे..... मला काय म्हणायचं आहे,  हे नलीनीला आपण भेटल्यावर कळेलच तूला.... तो पर्यंत आपण आपली कामे केलेली बरी..... 

जॉबला लागल्यापासून आज पहिल्यांदाच समायराने तुषारला  इतकं चिडलेला,अस्वस्थ, काळजी करताना पाहिलं होतं.... म्हणून तीने जास्त वाद घातला, नाही शांत बसली.... 

संध्याकाळी ऑफिस सुटलं......समायराने नलिनीला फोन लावला.... 

एका कॅफेमध्ये तिघेही भेटले..... त्या कॅफे मध्ये धूसर असा प्रकाश होता.... त्या धूसर प्रकाशात एका कोपऱ्यात तिघेही येऊन बसले.... आजूबाजूला कुणाला ऐकू येणार नाही अशी ती जागा आहे का याची खात्री तुषारने करून घेतली.... 

तिघांनीही कॉफीची ऑर्डर दिली...

तुषार : नलिनी !! तूला ऑफिसला कुणी बोलावले होते?

नलिनी : दिवाकर सरांनी !

तुषार : त्यांना तू app developer आहॆस हे कसं कळालं??

 

नलिनी : मी ज्या कंपनीचे app बनवून दिले त्या कंपनीतील  एक जण त्यांचा मित्र आहे... 

तुषार : बरं तूझं आणि त्यांचं काय डील झालं?? 

नलिनी : app तयार करण्याचे दोन लाख रुपये ठरले.... 

तुषार :तू काही कागदपत्रांवर सह्या केल्या आहेत का?? 

नलिनी : हो अग्रीमेंट पेपर वर.... 

तुषार :मग तू एक ना एक पेपर वाचलाच असेल ना?? 

नलिनी : हो.... पण काय झालं??  तू मला असे प्रश्न का विचारत आहॆस??  असं वाटत आहे की तू माझी झडती घेत आहॆस.... 

समायरा : झडती??  त्याने तर आपल्याला मूर्ख ठरवलं😏 आहे.... 

थांब समायरा माझं विचारणं अजून पूर्ण नाही झालं.... तुषार एकदम सिरीयस चेहरा करून म्हणाला.. 

तुषार : नलिनी !! तू काही कोऱ्या व्हॉवचर वर सह्या केल्या.... किंवा एखादा कागद फोल्ड करून तुझ्याकडून सह्या घेतल्या का?? 

नलीनीने थोडा विचार केला.... आणि म्हणाली हो एक दोन कागदावर सह्या घेतल्या माझ्या..... 

तुषार :तूला संशय नाही आला का की ह्या गोष्टीचा ते आता एखाद्या फ्रॉड मध्ये वापर करून घेतील याचा.... 

नलिनी : काय?? फ्रॉड.... मला तर ते दोघेही खूप चांगले वाटले..... 

तुषार : आता बोल समायरा !! मी का मूर्ख म्हणालो ते.... 

समायराला तर बोलण्यासाठी काहीच उरले नव्हते आणि नलिनी मात्र पुरती गोंधळली होती.... तीला आलेले टेन्शन तिच्या चेहऱ्यावर साफ दिसत होते... 

तुषार :अगं नलिनी तूला जेव्हा यांचा निरोप आला तेव्हा एकदा पण आमच्यापैकी कुणाला फोन करून कळवावे वाटलं नाही का?? किंवा आल्या आल्या जरी तू आधी आम्हाला भेटली असतीस तरी आम्ही तूला सावध करू शकलो असतो.... 

नलिनी : बापरे.... म्हणजे असं काय घडलं आहे?? मला जरा क्लिअर क्लिअर सांग ना.... 

तुषार : त्या दोघांनी कोऱ्या व्हॉवचर वर तूझ्या नकळत सह्या घेतल्या आहेत...त्यावर ते आता जास्त अमाऊंट लिहिणार.... आणि आमच्या कंपनीकडून लाटणार.... उद्या जर कुणाला संशय आला आणि त्याचं ऑडिट करून घेतलं तर ते पैसे तूझ्या नावावर दिसणार.... म्हणजे तूझ्या नकळत तू त्यांच्या फ्रॉड मध्ये गुंतली आहॆस असा त्याचा अर्थ होतो.... 

नलिनी : बापरे !!😱 आता मी काय करू.... नलिनी एकदम टेन्शनने रडायला लागली..... 

समायरा : नलिनी !! हे बघ रडू नकोस....  काहीतरी मार्ग निघेल.. .... या तुषारला काय लागलं म्हणायला..... 

नलिनी : नाही गं समायरा तुषार उलट आपल्याला सावध करत आहे.... पण मीच मूर्ख.... त्या दोघांच्या गोड बोलण्यावर विश्वास ठेवला..... 

नलिनीच्या डोळ्यात अश्रू पाहून तुषारचं मन द्रवलं 😟.... त्याच्या हृदयात कालवाकालव झाली🥺..... 

तुषार : नलिनी !! मला तूला दुखवायचा हेतू नव्हता.... पण काय करू मला तू त्या लोकांच्या तावडीत सापडू नये असच वाटत होतं.... म्हणून आज नाही पण नंतर आम्ही आमच्या ऑफिसमध्ये तूझ्याबद्दल सांगणारच होतो.... 

नलिनी : हो आणि मला वाटलं,  उद्या काय आणि आज काय तुमच्याच ऑफिसमध्ये यायचं आहे म्हणून मी लागलीच होकार दिला..... 

तुषार:नलिनी !! बरं आता ऐक.... ज्या पद्धतीने त्या दोघांनीही तूला हायर केलं आहे याचा अर्थ असा की त्या दोघांनाही माझ्यावर आणि समायरावर संशय आला आहे... म्हणून आपली ओळख आहे हे ऑफिस मध्ये जाणवू देऊ नकोस....

समायरा : तुषार !! हात जोडले 🙏बाबा तूझ्यापुढे... 

तितक्यात त्यांच्या समोर कॉफी आली..... नलिनी मात्र टेन्शनने कॉफ़ी घेत नव्हती..... 

तुषार : नलिनी !! हे बघ तू आता टेन्शन नको घेऊस.... फक्त ह्या सगळ्या गोष्टीचा तूला अंदाज आला आहे हे कुणाजवळ नको बोलूस.... आपण काहीतरी मार्ग काढू... प्लीज आता तू ही कॉफी घे.... कॉफीचा कप नलिनी  पुढे करत तुषार म्हणाला.... 

समायरा : नलिनी इतक्या प्रेमाने माझा नवरा तूला कॉफी☕️ देत आहे.... घे ना 😉

नलीनीने 😊 तो कप घेतला आणि टेन्शनमय असलेलं वातावरण जरा हलकं फुलकं झालं..... 

समायरा : नलिनी!! आज आपल्याला उशीर झाला आपण उद्या मॉल मध्ये जाऊ...... 

नलिनी : हो... तसंही टेन्शनने आज माझ्या हातापायात त्राण उरले नव्हते..... मी तूला स्कुटीवर घरी सोडते.... पण तू चालवशील.... 

तुषार : कॉफीचे बिल देऊन... चला मग निघू या आपण.... माझ्या मातोश्री पण घरी वाट पाहत असतील..... 

तिघेही थोडे रिलॅक्स झाले होते..... आणि घरी जाण्यासाठी निघाले...... 

क्रमश :

भाग 31 वाचण्यासाठी निळ्या line वर क्लिक करा 👇

किती सांगायचं मला (भाग 31)

नियमित वाचनासाठी E-mail टाकून सदस्यता घ्या 

कथा आवडल्यास like करून comment करा. 

अजून नवनवीन कथा वाचण्यासाठी या वेबसाईट ला फॉलो करा 

प्रकाशनाचे आणि वितरणाचे हक्क लेखिकेकडे राखीव 

©® डॉ. सुजाता कुटे